User Login Form

19 بهمن 1403

انجمن امر به معروف و نهی از منکر استان فارس

“ Fars Province Non Governmental Organization Of The Promotion Of Virtue And The Prevention Of Vice _ has been accepted in DESA's Civil Society database

جبران خسارت تخریب اموال عمومی شهرداری، از جیب چه کسی است؟

تامین هزینه های شهرداری ،ازمحل دریافت عوارض و مالیاتی است که شهروندان پرداخت می کنند و اموال شهرداری با توجه به اینکه شهرداری یک ارگان مردم نهاد است و درآمد این نهاد به صورت مستقل و با همت مردم تامین میشود جنبه عمومی را داراست و تخریب این اموال هم بار اضافی را برای شهرداری و هم برای مردم شریف صدرا به دنبال خواهد داشت و مردم باید خود در حفظ و نگهداری اموالی که در واقع متعلق به خوشان است، کوشا باشند

تامین هزینه های شهرداری ،ازمحل دریافت عوارض و مالیاتی است که شهروندان پرداخت می کنند


میل به تخریب و آسیب زدن به اموال عمومی چیزی است که ” وندالیسم ” نامیده می‌شود و متاسفانه در اغتشاشات آبان ماه  بیش از گذشته نه تنها در شهر جدید صدرا بلکه در دیگر نقاط کشور دیده شد

البته تخریب اموال عمومی منوط به اغتشاشات آبانماه نیست و متاسفانه شهرداری صدرا از بدو تاسیس با این معضل دست و پنجه نرم میکند که مردم صدرا شاهدان عینی این رویداد میباشند

 در آبانماه سال پیش عکسهایی منتشرشد، که روایت از تخریب و آسیب به اموال عمومی علی الخصوص اموال شهرداری شهر جدید صدرا را در بر داشت


اموالی که عمر کوتاهی از شروع به کار آنها می گذشت


آسیب‌های اجتماعی از زمره معضلاتی هستند که جوامع بشری درتمامی نقاط جهان با آن درگیر بوده  ودر فراز و نشیب‌های تاریخ افراد از بازخوردهای آسیب‌های اجتماعی آن رنج برده  و همواره بدنبال راهی برای رهائی از آنها بوده اند.

یکی از این آسیب‌های اجتماعی به ویژه در کشورهای  در حال توسعه تخریب خواسته یا ناخواسته‌ اموال عمومی، آثار باستانی و یا آثار هنری توسط عده‌ای از افراد است.

در تخریب آثار تاریخی واموال عمومی با پدیده دیوار نویسی نیز روبرو هستیم

پدیده ای که افراد  بدون توجه به ارزش فرهنگی و قدمت یک اثر باستانی یا هزینه های بیت المال اقدام به تخریب ناخواسته  آنان می‌کنند.

بیشتر افراد بدون آگاهی از عواقب رفتار خود، اقدام به تخریب آثار تاریخی و اموال عمومی می‌کنند. که می‌توان آنان را دچار اختلالات شخصیتی دانست و مصداقی بر “وندالیسم فرهنگی دانست که با ضربه زدن به بدنه تاریخی و فرهنگی و اموال عمومی به خود ضربه می زنند.

براساس ماده 558 قانون مجازات اسلامی در زمینه تخریب اموال تاریخی‌- فرهنگی، «هرکس به تمام یا قسمتی از ابنیه، اماکن، محوطه‌ها و مجموعه‌های فرهنگی- تاریخی یا مذهبی که در فهرست آثار ملی ‌ایران به ثبت رسیده است…..یا تزئینات، ملحقات، تاسیسات، اشیا و لوازم و خطوط و نقوش منصوب یا موجود در اماکن مذکور که‌ مستقلاٌ نیز واجد حیثیت فرهنگی- تاریخی یا مذهبی باشد، خرابی‌ وارد آورد، علاوه بر جبران خسارات وارده، به حبس از یک الی 10 سال محکوم می‌شود.

هزینه زیبا سازی و مبلمان شهری و پیاده رو سازی و آسفالت و …ازمحل دریافت عوارض و مالیاتی است که  شهروندان پرداخت  می کنند   

متاسفانه  شهرداری صدرا نیز از پدیده وندالیسم یاتخریب اموال عمومی در امان نبوده است و هر سال با توجه به هزینه های زیادی که صرف زیبا سازی و مبلمان شهری می گردد عده ای با تخریب اموال عمومی از قبیل شکستن(چراغ های برق- شکستن شیرهای آب- صدمه زدن به سروسیس های بهداشتی ویادگاری نوشتن و…) باعث می شوند تا هزینه بیت المال صرف بازسازی شود .

شهر جدید صدرا نیز مانند دیگر شهرهای کشور دل پردردی در زمینه تخریب اموال عمومی دارد که این موضوع در اغتشاشات آبانماه به اوج خود رسید و  از جمله مکان هایی که مورد تخریب قرارگرفته می توان  به ساختمان های شهرداری صدرا،جایگاه سی ان جی، دفتر امام جمعه، تمام بانک ها و تاسیسات شهری و … اشاره کرد.

 اگر برخی از شهروندان و معترضین به این نکته توجه داشتند که هزینه ساخت و راه اندازی وسایل شهرداری،  ازمحل دریافت عوارض و مالیاتی است که پرداخت  می کنند هرگز اقدام به تخریب نمی کردند تا مجموعه شهرداری هم به جای وقت گذاشتن  و صرف هزینه برای بازسازی اقدام به زیباسازی دیگر نقاط شهر نماید.

بخشی از تخریب‌های آثار هنری و اموال عمومی در شهر ممکن است از سر لجبازی و ناآگاهی باشد

بخشی از تخریب‌های آثار هنری و اموال عمومی در شهر ممکن است از سر لج‌ و لجبازی باشد اما بخش اعظم آن ناشی از شوخی‌ و ناآگاهی نسبت به ارزش و اهمیت وجود این‌گونه آثار و زیبایی شهری و نیز از روی تفریح و تفنن است .

 شاید خط خطی کردن دیوار کار درستی نباشد ، اما اگر از این خط خطی کردن ها یک هنر بیرون بیاید ، اوضاع کمی متفاوت می شود .

زمانیکه آثار هنری دارای شناسنامه و همراه با یک نگهبان و راهنما باشد نشان می دهد که مدیران شهری چه اندازه برای این آثار ارزش قائلند واین باعث می شود که کمتر شاهد واندالیسم آثار هنری باشیم.  

وقتی که نقاشی گرافیتی بدون رضایت مالک صورت می گیرد نوعی واندالیسم یا میل به تخریب تلقی می  شود که در بسیاری از کشورهای جهان جرم است و عموما از سوی خیلی از مدیران شهری و مردم خرابکاری تلقی می شود   اما از نظرگرافیستی به عنوان شیوه ای برای ارسال پیام های اجتماعی و سیاسی و به عنوان شکلی از تبلیغات نامبرده می شود .

 در خصوص راهکارهای مبارزه : همیشه ترمیم ، شستشو ، بازسازی ، آثار هنری راهکار پر هزینه و در نتیجه مناسبی برای مبازره نیست بلکه باید فرهنگ سازی را از دبستان آغاز کنیم  تنها چیزی که باعث می شود افراد یک شهر نسبت به  شهر خود نگاه مسئولانه داشته باشند ایجاد امنیت سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی است

همانطور که هیچ کس در فضای خانه اش دست به تخریب آثار هنری خود نمی زند  و هرچه فضای یک شهر امن تر و دلپذیر تر باشد ، تخریب اموال عمومی هم کمتر خواهد شد.

مطلوب ساختن شرایط محیط زیست و توجه به امور زیباشناسی در ساخت اموال و احداث اماکن عمومی  بوجود آوردن زمینه هایی برای مشارکت مردم و مسائل جامعه از طریق فراهم آوردن همبستگی میان مسئولان و مردم ؛ برگزاری فستیوال ، جشنواره هایی از نمایش نقاشی دیواری در شهر اشاره کرد.

وندالیسم غالباٌ ریشه اکتسابی دارد و ناشی از  شرایط محیطی است. نوجوانان و جوانان متهمان اصلی این نوع رفتارهای خرابکارانه هستند و وضعیت اجتماعی شهرها نظیر سطح درآمد، تسهیلات رفاهی و معیشتی، محرومیت‌های طبقاتی، مهاجرنشینی ، نبود بستر مناسب برای گذران اوقات فراغت و … ممکن است وقوع آن را تشدید می‌کند .

در کشور ما این پدیده غالباٌ به صورت فردی و از روی تفنن و یا با انگیزه‌های شخصی و در جهت خالی نمودن عقده های روانی انجام می‌گردد. مسئله که می‌تواند با آموزش و بالا بردن فرهنگ‌ عمومی در راستای حذف این آسیب  اجتماعی و تبعات منفی آن گام برداشت .

در قانون اساسی ایران نیز براساس ماده 677 قانون مجازات اسلامی، هر کس عمدا اشیای منقول یا غیرمنقول متعلق به دیگری را تخریب یا به هر نحو، کلا یا بعضا تلف کند یا از کار بیندازد، به حبس از 6 ماه تا سه سال محکوم می‌شود. درباره تخریب اموال عمومی‌قانون‌گذار برای برخی انواع وندالیسم تا 10 سال مجازات حبس در نظر گرفته است .

فرهنگ سازی!!!

اکثر کارشناسان علل وقوع وندالیسم را مجموعه‌ای به هم تنیده از عوامل مختلف فرهنگی و اجتماعی می‌دانند که در جامعه معضل بیکاری، پر نشدن اوقات فراغت و تخلیه نشدن هیجانات روحی نوجوانان، مهم‌‌ترین آنهاست. بنابراین کاهش هیجانات نامطلوب و هدایت و تخلیه بخشی از آن به اقتضای سن، موقعیت فردی و اجتماعی، فشارها و ناملایمات زندگی روزمره به وجود می‌آید، باید یکی از وظایف مهم دولت‌ها و نهادهای حکومتی باشد .

جدا از نقش رسانه‌ها در ارتقای فرهنگ عمومی، مراکز فرهنگی و آموزشی نظیر دانشگاه‌ها، مدارس و … در جامعه پذیری جوانان و جلوگیری ازتخریب بسیار موثر هستند.